Acı Kayıp
Bugün benim için hiç güzel bir gün değildi… 🙁
Yıllardır beraber yiyip içtiğimiz, bir evde yaşar gibi derler ya aynen öyle, 6-7 yıl altlı üstlü oturduğum arkadaşlarımdan üzücü haber aldım. Arkadaşım Perihan’ı aradım, nasılsın diye. Yeğeninin erken doğum yaptığını ve bebeğini kaybettiklerini söyledi. Çok üzüldüm çünkü tedaviyle hamile kalmıştı zaten.
Ona üzülürken saat 2:30’da eşim aradı. Hayırdır, sen bu saatte aramazdın dedim. Ama ses tonundandan iyi gitmeyen bir şey olduğunu anladım. Kötü bir şey var galiba dedim. Eşim “Bizim Selçuk vefat etmiş. Ben de seladan öğrendim, şok oldum” dedi. Nasıl yani Selçuk Artuç mu diye sordum. Evet dedi. Ben daha şokta Zekine ablanın Selçuk mu diyorum, evet dedi… Tüylerim diken diken oldu, kanımın donduğunu hissetim o an… Selçuk’un Gülümser yenge diye sesi kulaklarımda çınladı. Üç kardeş de elimizde büyüdüler. Kendi çocuklarım gibi severdim onları da. Çok saygılıydı, o kadar üzüldüm ki telefonda hem ağlıyorum hem de biz dayanamıyoruz Allah ailesine, anne ve babasına sabır versin dıyorum eşime. Eşim haberiniz olsun diye aradım hanım dedi ve telefonu kapattık.
Düşündüm… Hayat ne kadar kısa, ölüm genç yaşlı demiyor. 40 yaşında geldi buldu, tam iki kızının ona ihtiyacı varken kalbine yenik düştü. Herkese sesleniyorum, özellikle gençlere… Lütfen sağlığınıza değer verin. Özellikle kalp muaynenizi ihmal etmeyin. Rutin kontrol yaptırın. Arabalarınıza gösterdiğiniz özeni sağlığınıza da gösterin. Arkanızda lütfen gözü yaşlı eş, çocuk, anne ve baba bırakmayın. Hayat acısıyla tatlısıyla yaşamaya değer. Allah düşmanıma dahi evlat acısı göstermesin. Çocuklarımız, anne baba diye ağlasınlar, Allah yakışıksız ölüm vermesin.
Selçuk’um Allah rahmet eylesin, nur içinde yat!.. Ailen ve tüm yakınlarına başsağlığı diliyorum. Sensizlik çok zor olacak… 🙁
